National park Talampaya & Ischigualasto

De voorbij 2 dagen hebben we ons bezig gehouden met de 2 parken van Ischigualasto & Talampaya! Beide parken staan op de lijst van unesco's wereld erfgoed en zijn gevormd door de gewelddadige krachten van de natuur! Ischigualasto betekend in het Queshua: land zonder leven! Nochtans krioelde het hier van leven, zo een 180 miljoen jaar geleden, toen de dinosaurussen hier nog heer en meester waren. Toen echter plots de andes werd gevormd, veranderde het klimaat hier volledig en werd dit landschap omgetoverd tot een versteend gebied waar het lijkt alsof de tijd is blijven stilstaan. Jammer voor de dino's, maar zoete koek voor paleontologen! Bon weer genoeg geschiedenis voor vandaag, nu het bezoek op zich! Na weer zo een goeie 300 km's achter de rug te hebben, deze keer over goed geasfalteerde wegen waar we amper 1 bocht in moesten nemen, kwamen we tot bij de toegang van het park. Het bezoek van het park gebeurd als het ware in konvooi met je eigen vervoer. Een gids rijdt mee in één van de voertuigen voorop en stopt op verscheidene plaatsen voor wat tekst en uitleg, jammer enkel in het spaans wat het voor ons net iets oninteressanter maakte, desalniettemin was het echt genieten van dit ongerept staaltje natuur, of toch voor mij, vermits Céline al enkele dagen last had van koorts en misselijkheid was dit voor haar niet de beste plek om in rond te toeren...

Ondertussen 3 uur later werd het maar eens tijd om terug richting bewoonde wereld te trekken en dit verlaten maanlandschap achter ons te laten. Het dichts bij zijnde dorp lag toch al gauw weer zo een 100 km verder... Valle fertilé werd onze volgende stop. Van hieruit zou ik in men eentje Talampaya bezoeken zodat Céline een dagje op haar positieven kon komen!

s'Ochtends dus weer vroeg uit de veren voor een ritje van 150km tot bij het park, deze keer was dus Talampaya aan de beurt, hier lijkt het landschap op dat van de grand Canyon in de States! Hier moest iedereen mee in een busje van het park zelf met als decor loodrechte muren van steen met een hoogte verschil van wel liefst 150m. De rondrit duurde al gauw weer zo een 3 uurtjes die uiteraard weer voorbij zijn gevlogen. In tegen stelling tot Ischigualasto is er hier wel weer leven te bespeuren, zo kwamen we enkele nandoe's tegen (familie van de struisvogel) een vosje verschillende papegaaien en een lama tegen... Nochtans liggen beide parken maar een dikke 70 km uit elkaar maar zijn ze toch een wereld van verschil!

Terug toegekomen in Valle Fertilé bleek het met Céline al weer een pak beter te gaan en is ze daags nadien weer zo goed als de oude!

Ondertussen zitten we reeds in Mendoza een mega stad in vergelijking met de plaatsen waar we voordien altijd geslapen hebben en gaan we morgen een bezoek brengen aan verschillende wijn bodega's hier in de buurt per fiets. Dat wordt weer pret verzekerd dus!!!